Tespih küçüklüğümden bu yana benim için hep bir huzur simgesi oldu. Annem de babam da çalıştığından ben büyükbabam ve babaannemle büyüdüm. Onların da evinde boy boy, renk renk tespihler vardı. Hem doksan dokuzluk hem binlik tespihlerle ara ara ben de oynardım. Özenirdim onlara, ağızlarında fışı fışı bir şeyler söyleyip tespih tanelerini sayarlardı. Neler döndüğünü tam anlamasam da tesbih etmenin güzel bir şey olduğunu düşünürdüm. Büyük babam vefat ettiğinde ondan bana sadece tespihinin kalmasını istedim. Siyah tespihini hiç boynundan çıkarmazdı, şimdi ben de başucumdan ayırmıyorum.
https://kitaplikkedisi.com/kitaplar/tespih-deniz-gursoy/