Alexandre Dumas

24 Temmuz 1802’de doğdu. 19. yüz­yı­lın en ve­rim­li ve en se­vi­len Fransız ya­zar­la­rın­dan. Ön­ce oyun­la­rı, da­ha son­ra da ta­rih­sel ro­man­la­rıy­la bü­yük ün ka­zan­mış­tır. Özel­lik­le, Kar­di­nal Ric­he­li­eu dö­ne­min­de­ki dört gö­zü­pek kah­ra­ma­nı an­lat­tı­ğı, ro­mans tar­zın­da­ki Les Tro­is mo­us­qu­eta­ires (Üç Si­lah­şör­ler, 1844) ve Le Com­te de Mon­te-Cris­to (Mon­te Kris­to Kon­tu, 1845) en ta­nın­mış ya­pıt­la­rın­dan­dır. Du­mas’nın renk­li, açık yü­rek­li, ki­mi za­man pek inan­dı­rı­cı ol­ma­yan bir üs­lup­la ken­di ola­ğa­nüs­tü ya­şa­mın­da­ki olay­la­rı ak­tar­dı­ğı Mé­mo­ires (Anı­lar, 1852-54) ad­lı ya­pı­tı ro­man­tik dö­nem Fran­sız ede­bi­yat ya­şa­mı­na da ışık tu­tar. 

Du­mas, ge­çi­mi­ni sağ­la­mak ama­cıy­la genç yaş­ta Pa­ris’e git­ti. Avu­kat ol­ma­yı plan­lı­yor­du ama ge­le­ce­ğin Fran­sa kra­lı Or­lé­ans dü­kü Lo­uis-Phi­lip­pe’in hiz­me­ti­ne gir­di. Son­ra da şan­sı­nı ti­yat­ro­da de­ne­me­ye ka­rar ver­di. Yaz­dı­ğı oyun­lar, dö­ne­min­de bü­yük il­gi gör­dü. Hen­ri III et sa co­ur (III. Hen­ri ve Sa­ra­yı, 1829) ad­lı oyu­nun­da Du­mas, Fran­sız Rö­ne­san­sı’nın gös­te­riş­li bir tab­lo­su­nu çiz­di. Na­po­lé­on Bo­na­par­te (1831) ye­ni ölen im­pa­ra­to­run ef­sa­ne­leş­me­sin­de rol oy­na­dı. Du­mas oyun ya­zar­ken bir yan­dan da ta­rih­sel ro­man­la il­gi­len­me­ye baş­la­dı ve renk­li bir ta­rih­sel fon­da, ge­nel­lik­le 16. ve 17. yüz­yıl­da ge­çen he­ye­can­lı öy­kü­ler yaz­ma­yı he­def­le­di. 

Du­mas ba­şa­rı ka­zan­dık­ça ken­di­ni pa­halı zevk­lere ver­di ve borç­larını ödeyebil­mek için daha kısa sürede daha çok yaz­maya baş­ladı. Ay­nı zaman­da gazetecilik yapıp gezi kitap­ları da yazarak para kazan­maya çalış­tı ama başarılı olamadı. Alexand­re Dumas 1870’te, Diep­pe yakın­ların­da öl­dü.