Eğitimini Darüşşafaka’da tamamlayıp telgrafhanede kâtip olarak çalışmaya başladı. Ahmet Mithat’ın çıkardığı Tercüman-ı Hakikat gazetesinde yazıları yayımlandı. Basın alanında çalıştı, II. Meşrutiyet’ten sonra Hüseyin Rahmi Gürpınar ile bir mizah dergisi çıkardı. Pek çok farklı gazete ve dergide makale, fıkra, gezi mektubu ve anı türünde yazılar yayımladı. Suriye, Sofya ve Romanya’da muhabirlik yaptı. 1927’de İstanbul milletvekili seçildikten sonra ölümüne kadar bu görevde kaldı. Ahmet Mithat’ın edebi çizgisini sürdürdü, ancak dönemin çatışmalarından uzak durarak hiçbir edebi akıma bağlanmadı. Gözlemci gerçekçi üslubunda bu konumunun da katkısı vardır. Her zaman fazla okunma tutkusuyla yazarak, yazı diliyle konuşma dili arasında doğal bir denge kurdu. Hüseyin Rahmi’nin öykü ve romanda gerçekleştirdiğini, anı ve fıkra yazılarında gerçekleştirdi. Çoğunun güftesi kendine ait 60’ı aşkın şarkı bestelemiş, bunlardan 42’si günümüze kalmıştır.
Eserleri arasında roman türünde İlk Sevgili (1891), Afife (1894), Gâm-ı Hicran (1898), Ülfet (1900), anı olarak da Eşkâl-i Zaman (1918), Şehir Mektupları (1910-1911), Gülüp Ağladıklarım (1926) sayılabilir.
Yazarın Oğlak'taki Kitapları